PETSA

Ika-pito ng Hunyo ngayon...isa sa mga pinaka importanteng petsa para sa akin. Bakit nga ba? Kaarawan ngayon ng aking mahal na kabiyak...at ngayon din ang araw na sinagot ko ang pag-ibig nya, pitong taon na ang nakararaan. Ano kaya ang ibibigay kong regalo para sa aking asawa?

Nakangiti akong bumangon sa aking higaan kanina. Paano ba naman, ang anak naming si Otep ay nakahigang pabaligtad sa posisyon ng aking asawa at ang kanyang malapad na talampakan ay nasa nguso na ng kanyang ama! Sadyang napakalikot niyang matulog! Kay sarap nilang pagmasdang mag-ama. Nais ko sana silang kunan ng litrato ngunit walang karga ang mga baterya ng digicam at cellphone ko. Hindi na bale, para ko na rin silang kinunan ng litrato sapagka't tumatak naman sa isip ko ang imaheng iyon at hindi na iyon mabubura kailanman. Ahhh...kung hindi dahil sa petsang ito malamang ay hindi ako nasisiyahan na tulad nito.

Ginising ko sila sa pamamagitan ng pagpisil sa kanilang mga ilong...nais ko sana silang halikan ngunit hindi pa ako nakakababa upang magmumog man lang. Bumiling at umungol lamang ang aking anak, halatang ayaw pa nyang bumangon. Lumipat ng pwesto at patuwad na natulog muli. Ang aking kabiyak ay nagmulat na ng kanyang mata... "happy anniversary",wika nya sa akin. Niyakap ko sya saka binati sa kanyang kaarawan. Kiniliti niya at dinumog ang aming anak na walang nagawa kundi ang bumangon.

Bumaba na kami at sabay na kumain ng almusal. Hindi pumasok ang aking asawa dahil gusto nya raw kaming makasama sa espesyal na araw na ito, ngunit ako naman ay papasok sa opisina...uuwi na lang ako ng maaga.

Pang karaniwang petsa, pero napaka espesyal na araw para sa aming pamilya. Lunch break pa lang, kay tagal ng oras...nais ko ng umuwi! Kakain kami sa labas mamaya...isa nanaman itong masayang sandali sa aking buhay!

Ngayon, di ko na kailangang mag-isip kung ano ang dapat kong iregalo sa aking kabiyak. Wagas na pagmamahal, pag-aalaga at katapatan...yan ang nais kong ibigay sa kanya!